Justyna Szafran śpiewa teksty poetów przeklętych w znakomitej oprawie muzycznej Sztyletów
Punktem wyjścia do tego repertuaru jest szeroko pojęta niezgoda na wszelkie normy moralne, społeczne, kulturowe i mentalne, która przypisana była i nadal jest pewnej grupie artystów określanych mianem „poetów przeklętych”. Określenie to w dzisiejszych, bezkompromisowych czasach, bez ograniczeń i pozornie bez jakiejkolwiek cenzury stało się już tylko sloganem dla zdefiniowania twórców, którzy często bardzo radykalnie wyrażają swój światopogląd potwierdzając go prywatnym życiem przekraczającym „bezpieczne” zasady funkcjonowania w społeczności. Dziś owo przekroczenie stało się dość oczywiste i wręcz modne, chociażby ze względu na próby uruchomienia strzępów wrażliwości czy emocji, które w zatrważającym tempie wytraca w sobie „ludożerka” tego świata.
Bardziej jednak interesującym jest, że przedstawiciele tej niepokornej grupy balansując często na granicy prawa albo wręcz je z premedytacją łamiąc, demonstrując swoje inklinacje i fantazje seksualne, bezczelnie przyznając się do „wywrotowych” poglądów oraz w większości przypadków masakrując swoje organizmy i umysły wszelkiej maści używkami- mieli potrzebę i potrafili wzbić się na wyżyny poezji i pięknie opisać z czego cały ten „syf” wynika. Mało tego - w wielu przypadkach te poetyckie argumenty są wyjątkowo przekonywujące i potrafią pozostać w pamięci na bardzo długo, skłaniając do poważnej refleksji.
Od strony muzycznej to bardzo wyraziste, z rockowym i lekko psychodelicznym zacięciem kompozycje, idealnie wpisujące się w wielkomiejską samotność, pełną zgiełku, hałasu ale jednocześnie przerażającej wewnętrznej ciszy (braku koncepcji....).
Scenografię stanowią potężne wydruki w formie kolażu przedstawiające industrialne, przestrzenie miejskie ze swymi ciemnymi tajemnicami połączone z symboliczną grafiką delikatnie przemycającą poetycką smugę. Każda pieśń będzie oprawiona oddzielnym światłem podkreślającym odpowiednio przekaz i związane z nim emocje. Zakładając jednak, że jest to koncert a nie spektakl teatralny sposób świecenia będzie bliższy właśnie koncertowej estetyce.
Czas trwania: 60 min.
Tylko dla widzów dorosłych.
Skład zespołu: Justyna Szafran - vocal Marcin Ożóg - gitara basowa, kontrabas Cezi Studniak - instrumenty klawiszowe, instrumenty perkusyjne, harmonijka ustna Łukasz Wójcik - gitara Michał Bednarz - perkusja Grzegorz Rdzak - instrumenty klawiszowe Dawid Janczak - realizator dźwięku.
Teksty: H.H. Auden, G.G. Pearlberg, G. Benn, D. Trinidad, P.P. Pasolini, Ch. Bukowski, A. Ginsberg, L. Ferlinghetti, S. Plath,
Muzyka: Krzysztof Wiki Nowikow
Scenografia: Michał Hrisulidis Reżyseria: Cezi Studniak
Ta strona może wykorzystywać pliki Cookies, dzięki którym może działać lepiej. W każdej chwili możesz wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach swojej przeglądarki. Korzystając z naszego serwisu, zgadzasz się na użycie plików Cookies.
Ta strona może wykorzystywać pliki Cookies, dzięki którym może działać lepiej. W każdej chwili możesz wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach swojej przeglądarki. Korzystając z naszego serwisu, zgadzasz się na użycie plików Cookies.